De Grand-Duc Adolphe

Den Adolphe, Grand-Duc vu Lëtzebuerg an Herzog vun Nassau, gouf den 23. November 1890 den éischte Grand-Duc vu Lëtzebuerg aus der Dynastie Lëtzebuerg-Nassau. Hier war den eelste Jong vum Herzog Wilhelm vun Nassau an der Herzogin Louise, gebuere Prinzessin vu Sachsen-Hildburghausen.

Hie war mat der Prinzessin Adelheid Marie vun Anhalt-Dessau bestuet. D'Koppel hat fënnef Kanner, vun deenen der just zwee bis an den Erwuessenenalter iwwerlieft hunn:

• den Ierfprënz Guillaume (1852-1912);
• de Prënz Frédéric (1854-1855);
• d'Prinzessin Marie Bathildis (1857-1857);
• de Prënz François Joseph (1859-1875);
• d'Prinzessin Hilda (1864-1952).

De Grand-Duc Adolphe ass de 17. November 1905 zu Hohenburg a Bayern gestuerwen.

Den Adolphe hat sech gutt op seng Zäit um Troun duerch Ausbildung, Privatunterrecht an e Studium iwwer zwee Joer zu Wien virbereet. Wéi säi Papp 1839 stënterlech gestuerwen ass, huet hien am Alter vun 22 Joer mussen den Troun vum Herzogtum Nassau iwwerhuelen.

Ënner senger Herrschaft huet d'Herzogtum Nassau sech zu engem virbildlechen a moderne Staat entwéckelt. Den Herzog Adolphe war den éischten däitsche Fürst, dee sengem Vollek um Ufank vun der Mäerzrevolutioun 1848 Pressefräiheet, eng Volleksarméi, eng liberal Bürokratie an eng Verfassung zougestanen huet. Am Joer 1851 goufen dës Konzessiounen am Herzogtum Nassau, wéi och an de meeschten anere Memberstaate vum Däitsche Bond, nees opgehuewen.

Den Ordre du Lion d'Or de la Maison de Nassau gouf 1855 zesumme vum Guillaume III., Kinnek vun den Nidderlanden a Grand-Duc vu Lëtzebuerg, a vum Adolphe, Herzog vun Nassau, agefouert, fir un d'Opdeelung vum Haus Nassau am Joer 1255 an zwou Branchen (Walramianer an Ottonen) ze erënneren. Dësen Uerde sollt 600 Joer méi spéit déi gutt Verstännegung tëscht deenen zwee bezeien. Den Uerden ass fir déi zwou Branchë vum Haus Nassau d'selwecht.

Am Joer 1858 huet den Herzog Adolphe den Ordre civil et militaire d’Adolphe de Nassau gegrënnt. Béid Uerden, Symboler vun eiser Monarchie, ginn haut nach zu Lëtzebuerg verginn, wann och an ofgeännerter Form.

Wéi de Prënz Alexander vun Oranien, nidderlännesch-lëtzebuergeschen Trounierwen, am Joer 1884 gestuerwen ass, huet den Herzog Adolphe seng Chance als Nofollger op den Troun vum Grand-Duché gesinn. Nei Erausfuerderungen hunn op hie gewaart. Den Herzog Adolphe huet verschidden Aktiounen ënnerholl, fir säin Intressi un der Nofolleg ze ënnersträichen. Am Juli 1888 goung hien op Visitt an dat nidderlännescht Kinnekshaus an huet sech do mat der däitscher Regierung iwwer säin Ierfrecht beroden. Am September 1888 huet hie sech nees mat den Hohenzollern verdroen, andeems hien den däitsche Keeser Wilhelm II. op der Insel Mainau besicht huet. De Staatsminister Paul Eyschen huet d'Intressi vum Adolphe zu Lëtzebuerg verdeedegt.

Am Abrëll/Mee 1889 huet hien d'Regence zu Lëtzebuerg fir de schwéier kranke Roi-Grand-Duc Guillaume III. iwwerholl. No deem sengem Doud den 23. November 1890 koum den Herzog Adolphe als männlechen Ierwen a Chef vun der Linn Nassau-Weilburg op den Troun vum Grand-Duché, am Aklang mat den internationale Verträg an der Lëtzebuerger Verfassung.

1891 krut hien de Besëtz vum verstuerwene Kinnek zu Lëtzebuerg, dorënner d'Schlässer Bierg a Fëschbech, d'Buergruin Veianen an de Gréngewald, a léisst de groussherzogleche Palais aus dem 16. Joerhonnert, gréisstendeels op eege Käschten, renovéieren a vergréisseren.

De Grand-Duc Adolphe huet dem erfuerene Staatsminister Paul Eyschen d'Regéieren an déi politesch Verantwortung iwwerlooss. D’Lëtzebuerger Vollek huet am Grand-Duc Adolphe e frëndlechen an ëmgänglechen Gentleman mat staarkem Flichtbewosstsinn entdeckt. Hien huet mat Iwwerzeegung d'Onofhängegkeet vu Lëtzebuerg verdeedegt an déi international Positioun vum Grand-Duché gefestegt.