D’Marie Anne vu Bragança, Infantin vu Portugal, kënnt den 13. Juli 1861 op Schlass Bronnbach zu Wertheim am Main op d’Welt.

D’Haus Bragança ass eng vun den eelste Kinneksdynastië vun der ibeerescher Hallefinsel, an de Papp vun der Marie Anne vu Bragança, de fréiere Kinnek Miguel I. hat Portugal vun 1828 bis 1834 regéiert. Nodeem hien um Enn vun engem Biergerkrich tëschent Absolutisten a Liberale vum Troun verdriwwe gi war, lieft de Miguel I. mat senger Fra, der Prinzessin Adelheid vu Löwenstein-Wertheim-Rosenberg, déi aus dem däitschen Héichadel staamt, am Exil. 

D’Kandheet vum Marie Anne an hire siwe Geschwëster ass gepräägt vun der Erënnerung un dës verlueren Herrschaft a vum Wonsch, en adelege Rang ze behalen. Esou hu si dann och alleguer Memberen aus dem europäeschen Héichadel bestuet an der exiléierter Famill domat e breeden Aflossberäich geséchert.

1893 bestit d’Infantin de Prënz Guillaume vu Lëtzebuerg, den Ierwe vum groussherzoglechen Troun. Hir Verbindung stéisst awer wéinst der ënnerschiddlecher Reliounszougehéieregkeet vun der zukünfteger Koppel fir d’éischt emol op Virbehalter vum Grand-Duc Adolph, dem Papp vum Guillaume: De Guillaume ass am protestantesche Glawe vum Haus Nassau erzu ginn, wärend d’Marie Anne eng praktizéierend Katholickin ass. 

Zu Lëtzebuerg herrscht awer de Katholizismus vir, an ausserdeem ass et wichteg, d’Kontinuitéit vun der Dynastie ze sécheren, nodeem de Grand-Duc Adolph am November 1890 den Troun iwwerholl huet, a sou wëllegt de Grand-Duc schliisslech awer an.

Kuerz duerno, am Juni 1894, kënnt der Koppel hiert éischt Kand op d’Welt, d’Prinzessin Marie-Adélaïde, an no hier nach fënnef weider Prinzessinnen: d’Charlotte (1896-1985), d’Hilda (1897-1979), d’Antonia (1899-1954), d’Elisabeth (1901-1950) a schliisslech d’Sophie (1902-1941). Déi sechs Meedercher ginn alleguer gedeeft an am kathoulesche Glawe vun hirer Mamm erzunn.

D’Grande-Duchesse begleet hie reegelméisseg an d’Ausland a suivéiert domat d’Recommandatioune vun den Dokteren, déi hoffen, datt méi mëll klimatesch Bedéngungen dem Gesondheetszoustand vum Grand-Duc guttdinn. D’Kueren erweise sech awer als wéineg effikass an am Joer 1908 gesäit sech de Grand-Duc esouguer gezwongen, d’Grande-Duchesse Marie Anne fir d’éischt zu senger Lieutenante-Représentante an am Joer duerno zur Regentin ze ernennen.

Si iwwerhëlt deen Ament d’Amt vun der Staatscheffin a verwalt de Grand-Duché wärend der ganzer Zäit, wou hire Mann net dozou an der Lag ass mat Grëndlechkeet a groussem Engagement. Dëst Amt üübt si bis am Juni 1912 aus, dem Datum op deem hir eelsten Duechter, d’Marie-Adélaïde, mam Erreeche vun der Groussjäregkeet - déi op 18 Joer festgeluecht ass - un d’Spëtzt vum lëtzebuergesche Staat trëtt. D’Grande-Duchesse Marie Anne bleift wärend hirer siwejäreger Regierungszäit un hirer Säit an zitt sech 1919, wou hir Duechter Charlotte Grande-Duchesse gëtt, op Schlass Hohenburg a Bayern zeréck.

Bis am September 1939 wunnt d’Grande-Duchesse Marie Anne zesumme mat hirer Gesellschafterin, der Gräfin zu Lynar, zu Hohenburg. Wärend dem Zweete Weltkrich, no der Besatzung vu Lëtzebuerg duerch déi däitsch Truppen am Joer 1940, begleet si hir Duechter Charlotte an de Rescht vun der groussherzoglecher Famill an den Exil. Si installéiert sech zu New York, wou si den 31. Juli 1942 stierft. 

Hir stierflech Iwwerreschter ginn 1947 op Lëtzebuerg iwwerfouert an an der groussherzoglecher Krypta un der Säit vun hirer Duechter, der Grande-Duchesse Marie-Adélaïde, bäigesat. 

D’Grande-Duchesse Marie Anne, eng Persoun mat engem staarke Glawen a vill Afloss, a gläichzäiteg och Fra a Mamm, huet eng féierend Roll an engem wichtege Moment vun der Lëtzebuerger Geschicht gespillt a mat hirer Lieutenance an zwou Regencen d’Kontinuitéit vun der Muecht a vun der Nassauer Dynastie geséchert. Duerch dës aussergewéinlech Roll huet si haut nach eng dauerhaft Plaz an der nationaler Erënnerung.